La Vivienda Contemporánea

Izenburua: La vivienda contemporánea. Programa y tecnología

Idazlea: Ignacio Paricio, Xavier Sust

Urtea: 2004

Argitaletxea: ITeC

Laburpena:

Reflexión sobre la idoneidad de la vivienda como producto y sobre la actualización a las nuevas tecnologías y métodos de trabajo de todo el proceso constructivo, desde su concepción hasta su materialización. Este estudio, fruto de la colaboración entre la Dirección General de Arquitectura y Vivienda y el ITeC, sintetiza los conocimientos sobre aspectos tanto técnicos como sociológicos, los aplica a la producción de viviendas e intenta responder a la preocupación existente en el conjunto del sector y de la sociedad por la evolución del sector residencial.

Urumea Ikastolaren Eraistea

Nahiz eta Urumea ikastola eraistearen erabakia hartu, egun hauetan, eraikin honen informazio bila aritu naiz Hernaniko Artxiboan. Ikastolaren hainbat datu eta plano lortu nituen, baina, denetan dokumentu interesgarriena proiektuaren memoria izan da.

Memoria honetan, Isidro Setién arkitektoak, eraikinaren azalpen eta deskribapen bat emateaz gain, aukeratutako kokalekuaren arrazoiak ematen ditu:

...La ubicación del edificio se considera adecuada a la finalidad del mismo. Se encuentra muy cerca del núcleo urbano, por no decir dentro del mismo. Así mismo, al frente del mismo existe un gran espacio arbolado, apto para el recreo y en proporción del número de alumnos previstos. Dicho espacio arbolado dispone de un frontón.

A una mínima distancia se encuentra el actual campo de Deportes municipal. Por otra parte, casi junto al emplazamiento del edificio objeto del presente estudio, se prevé la ubicación de un edificio social que dispondrá de comedores utilizables por el alumnado.

Memorian, kokaleku egokia dela esateko aipatzen diren ekipamenduetatik, Ezkiaga Pasealekua bakarrik mantendu da. Txantxilako futbol zelaia kendu zela urteak dira eta urte askotan aparkaleku handi bat egon da, aurten etxebizitzak egin diren arte. Aipatzen den jangelaren eraikina ez zen inoiz egin eta aurreikusten ziren ikastolaren zabalpenak ez ziren burutu.

Guzti honengatik, Urumea ikastola isolatua eta lekuz kanpo geratu da eta eraikin hau eraisteko arrazoiak nahikoak direla uste dut.

Lisboako Musika Eskola

Proiektua: School of Music

Egilea: Joao Lluis Carrilho da Graça

Kokapena: Lisboa

Urtea: 2008

Azalpena:

La Escuela Superior de Música estará en el distrito Benfica cerca de la Escuela Superior de Comunicación Social construida por Carrilho da Graça y completada en 1993. Situada a lo largo de una carretera de tráfico denso, en un suelo en pendiente que forma una pequeña montaña, es parte del plan urbanístico del Campus del Instituto Politécnico de Lisboa, que también incluye una escuela de contabilidad y administración, un refectorio, un restaurante, un gimnasio y áreas verdes y de aparcamiento.

Mientras la Escuela de Comunicación con su larga forma parecía un borde físico, un muro visual a lo largo de una carretera de tráfico denso, la Escuela de Música representa una forma cerrada que crea un vacío y un refugio de la contaminación del tráfico exterior. El objetivo del plan es crear un centro equipado con el dinamismo de la figura de la espiral y un ambiente exterior ensimismado, con características acústicas, espaciales y escalares que sería difícil crear en el centro de la ciudad. La instalación recupera la tipologia de convento por medio de su referencia a la Certosa di Pavia. Se construye desde dos secciones: una plataforma de sótano, que se convierte en la referencia del plano horizontal, y un cuerpo espiral perimetral que marca el espacio intermedio del claustro situado a nivel del plano, el mismo que la vecina Escuela de Comunicación. La matriz formal del proyecto se unifica con el programa funcional y los requerimientos acústicos de la áreas musicales que dan vida a los edificios, que resulta ser una máquina compleja en su esencia. La sección en espiral, cerrada hacia el exterior, se organiza en un único nivel para evitar un excesivo aislamiento del edificio y sus consiguientes problemas acústicos: enrollándose sobre sí misma, con un desarrollo gradual, alcanza el punto más alto en el lado sur-oeste mientras que un segundo plano se añade como excepción al lado sur. Esta distribución garantiza el máximo número de habitaciones a norte y se beneficia en términos de ventilación natural e iluminación. Un pasillo recorre toda la longitud del perímetro exterior proporcionando continuidad y sirviendo en secuencia una serie de salas de ensayo, aisladas al ruido y abiertas al patio. Siguiendo el desarrollo de la forma espiral del edificio, las habitaciones muestran variaciones dimensionales tanto en planta como en sección transversal ofreciendo la óptima acústica realización en línea con la tipología de los instrumentos. Las salas para órgano, canciones y percusión, más altas en lo que se refiere a las instrumentos de viento, piano e instrumentos de madera de viento; e incluso una altura más baja para aquellos instrumentos históricos y de cuerda, los que por su limitado volumen de sonido; se sitúan bajo las salas de lecciones de teoría.

La conexión entre el interior y el exterior se proporciona por el vacío del gran claustro, que se convierte en un lugar para conciertos al aire libre. El manto verde que cubre su superficie es una fachada horizontal real, la que moldeando el plano horizontal establece el nuevo nivel de mar.

Debajo, iluminado por un patio y conectado por un tramo de escaleras al nivel verde, se sitúan las áreas diseñadas para el público; salas de ensayo de gran escala, un auditorio, una cafetería, una biblioteca y baños. Dos sistemas de acceso, para actividades directamente enlazadas a la enseñanza y para aquellas abiertas al público permiten a la escuela trabajar de forma independiente.

Una rampa, encajada externamente a lo largo de la parte más larga del edificio, encaja en el patio y conecta el núcleo del auditorio, las salas de conferencias, la biblioteca y el bar.

Arquitecturas de Autor nº31

Ondorio Nagusiak:

-Ikasgelak eraikineko zonalde publikoenetako zaratatik babesten dira.

-Entsegu gelek ipar orientazio bat izatea komeni da.

-Akustika dela eta, instrumentu bakoitzak altuera ezberdineko entsegu gelak behar ditu.

Inguruaren Analisia: Sandiusterri

Sandiusterri, nire orubearen hegoaldean kokatzen den zaharren egoitza da. Bolumen oso potenteko eraikina da, malda handi batean kokatzen dena. Eraikinaren sarrera nagusia Sandiusterri kalean kokatzen da. Beste sarrerara, ordea, Larramendi kaletik abiatzen den bide batetik iristen gara. Sarrera hau zamalanak burutzeko erabiltzen da gehien bat.

Eraikinak, presentzia handia du nire orube aldera eta parking-a eta Sandiusterri kalearen artean dagoen kota ezberdintasunak presentzia hau areagotu egiten du. Proiektatuko dudan Musika Zentru berriak harreman zuzena edukiko du eraikin honekin, horregatik, bolumen berriarekin sortuko diren tentsioak zaindu beharrekoak izango dira.

Analisiaren Ondorioak:

-Sandiusterri egoitzaren bolumenak eragin zuzena izango du Musika Zentru berrian.

-Sortuko diren tentsioak zaindu beharrekoak izango dira.

Renzo Piano, conversaciones con Renzo Cassigoli

Izenburua: Renzo Piano. Conversaciones con Renzo Cassigoli

Idazlea: Renzo Cassigoli

Urtea: 2005

Argitaletxea: Gustavo Gili

Laburpena:

Conversaciones con… es una colección de libros económicos y de fácil lectura que intenta ofrecer contenidos teóricos sobre arquitectura de una manera accesible y con una actitud marcadamente pedagógica. A través de una lectura de textos sobre pensamiento arquitectónico moderno y contemporáneo que bebe directamente de las fuentes de los protagonistas, Conversaciones con…contribuye así a la formación del arquitecto. Su formato de diálogo permite que el personaje entrevistado se exprese de una manera sencilla sin perder ninguna intensidad en el contenido.

"La arquitectura es un oficio de servicio, pues eso es lo que es: un servicio. La arquitectura es un oficio complejo porque el momento expresivo formal es un momento de síntesis fecundado por todo aquello que se encuentra detrás de la arquitectura: la historia, la sociedad, el mundo real de la gente, sus emociones, esperanzas y esperas; la geografía y la antropología, el clima, la cultura de cada país donde se va a trabajar; y, de nuevo, la ciencia y el arte. La arquitectura es un oficio artístico, aunque al mismo tiempo también es un oficio científico; éste es justamente su hecho distintivo."

Renzo Piano

Hirien Degenerazioa

Blog-eko azkeneko sarrera prestatzen ari nintzela, Renzo Piano-k "Conversación con Renzo Cassiogli" liburuxkan esandako pasarte bat etorri zitzaidan burura:

"Lo que construye la ciudad es la complejidad de sus funciones, que sobre el mismo suelo, sobre la misma plaza, haya gente que vive, que viene a divertirse, que va al teatro o al cine, a comprar, de visita, turistas alojados en un hotel o gente que va a trabajar. Una mezcla de todas estas funciones en el mismo lugar: esto es lo que construye una ciudad. Esta intensidad otorga dimensión humana a la ciudad, y es esta mezcla la que ha degenerado durante el siglo XX."

XX.mendeak iraultza handia suposatu zuen pertsonen bizitzeko eran. Teknologiak baliabide eta onura handiak ekarri zituen eta jendea gehiago eta hobeto bizitzen hasi zen. Industriaren ondorioz, nekazaritzan behar ziren eskuak gutxitu eta nekazariek hirietara emigratu zuten.

Baina teknologiak nekazaritzan izan zuen eragin honek, azkenik, hiriari kalte handia eragin zion. XX. mendean hiriek kontrolik gabeko hazkuntza jasan zuten, gure herrialdean gehienbat 60. hamarkadan nabaritu zena. Hiriek bere esentzia galdu zuten neurri handi batean. Aipatutako kontrolik gabeko hazkuntzak zentzu gabeko espazio publikoak sortu zituen, gaur egun degradatuak azaltzen direlarik. Trafikoaren gorakadak ere, eragina izan zuen degradazio honetan eta gaur egun espazio publiko hauetako asko aparkaleku ilun eta ospeletan bihurtu dira.

Gure eginkizuna XXI. mendea hiriaren berreskurapenaren mendea izatea lortzea izango da.

Hernaniko Arantzazu "plaza".

Inguruaren Analisia: Etxebizitzak

Nire orubea eta Kale Nagusiaren artean 70. hamarkadan eraikitako etxebizitza eraikinak aurkitzen dira. Behe oina gehi 5 solairuko etxebizitzak dira eta kale nagusiarekiko paralelo kokatzen dira. Garai hartan eraiki ziren etxebizitza gehienak bezala, kalitate gutxiko eraikinak dira. Kale Nagusia eta Larramendi kaleen artean dagoen kota diferentzia ez dute errespetatzen eta tarte honetan gaur egun aparkaleku bezala erabiltzen den Arantzazu plaza sortzen dute.

Etxebizitza hauek nire orubetik ibai aldera egon zitezkeen bista guztiak tapatzen dituzte, alde horretara guztiz itxua geldituz. Honez gain, Larramendi kalea estuegia da nire orube alboan eta Portu auzo aldera doan trafikoa dela eta, ibilgailuz saturatua dago.

Analisiaren Ondorioak:

-Etxebizitzak oso altuak direnez, ibai aldera bistak lortzeko aukera ezinezkoa da.

-Larramendi kalearen egoera ez da ona; oso estua da eta trafiko asko igarotzen da. Arazo hau konpondu beharrekoa da.

Orubearen Tamainaren Konparaketa

Nola jakin aukeratutako orubeak tamaina egokia duela proposatutako programa jasotzeko? Bolumenen analisia egiten hasi bitartean nire eraikinaren programa antzekoa duen Bastero Kultur etxea eta nire orubearen arteko konparaketa erabiliko dut honetarako.

Bastero Kultur etxea Andoainen kokatzen da eta Luis Peña Ganchegui, Rocío Peña eta Mario Sangallik egina da. Eraikin honek Andoaingo auditorioa, kultur etxea eta musika eskola batzen ditu. Honez gain, esposizio guneak bat, taberna eta ap

arkalekuak ditu. Nire proiektua bezala orube maldatsu batean kokatzen da eta malda hau eraikinaren espazio ezberdinak antolatzeko erabiltzen du.

Sateliteko eskala berdineko bi argazki hartuta orubearen tamainak nahiko erraz alderatu daitezke eta ikusten den moduan bien tamaina antzekoa dela ikus daiteke. Honi Urumea ikastolaren eraistea gehitu behar zaio, beraz, nire orubea zertxobait handiagoa da. Analisi txiki hau ez da guztiz zehatza, baina kalkulo txiki bat egiten laguntzen du.

Arquitectura Milagrosa

Izenburua: Arquitectura Milagrosa

Idazlea: Llàtzer Moix

Urtea: 2010

Argitaletxea: Anagrama

Laburpena:

La apertura del Museo Guggenheim diseñado por Frank Gehry obró milagros en Bilbao. Gracias a este prodigio de la arquitectura icónica, la ciudad voló de la grisura posindustrial a los brillos de la economía terciaria. Alcaldes y presidentes autonómicos de toda España vieron en el ejemplo bilbaíno la llave de su futuro. Un edificio espectacular con firma de postín –Calatrava, Hadid, Herzog & De Meuron, Foster, Eisenman...– les pareció garantía de visibilidad global, imán de turistas y estímulo para la economía local. Valencia, Zaragoza, Madrid, Barcelona o Santiago experimentaron este frenesí. Contrataron a los astros del firmamento arquitectónico internacional, descuidando la proporción entre la necesidad y el precio de las monumentales obras que les encargaron. Llàtzer Moix revisa estos años enfebrecidos y sus obras impresionantes pero, en ocasiones, insensatas. Lo hace mediante un reportaje, armado tras viajar a los escenarios de estos episodios y entrevistar a sus protagonistas, que lo confirma como una referencia en el ámbito del periodismo cultural.

Inguruaren Analisia: Ezkiaga Pasealekua eta Eliza

Ezkiaga pasealekua San Joan Bataiatzailearen elizaren oinpean kokatzen den espazio publikoa da. XX. mende hasieran Hernaniko harresi zaharra eraitsi eta Hernaniko lehen berdegunea izango zena sortu zen. Garai hartan, Donostia-Hernani tranbia lotura zegoen eta hiriburuko burgesek gustoko izaten zuten Hernaniko pasealeku honetan arratsaldeak igarotzea.

Pixkanaka, Ezkiaga pasealekuak garrantzia irabazi zuen herriko beste espazio publiko nagusien aurrean eta Hernaniko festa eta ekintza kultural gehienak bertan burutu dira azken mende honetan.

Pasealekua malda dezenteko orube batean kokatzen da. Betelan baten bidez, malda hau leundu egiten da lurreko kotatik altxatzen den plataforma bat sortuz. Era honetan, Elkano kaletik 1,5m-ko altuerara dagoen bitartean, Nafar kalea baina 3m gorago altxatzen da. Pasealekuko sarrera kale honetan dagoen eskailera izango litzateke.

Plataforma lau honetan pasealekuari izena ematen dioten ezkiak (tilia tomentosa) landatu ziren. Zuhaitz hauek, espazio publiko honi nortasun bat emateaz gain, aisialdirako aproposa suertatu den espazio bat sortu zuten.

Ezkiaga pasealekuan herriko festa, musika ekitaldiak, kirol-jokoak antolatzen hasi ziren eta pixkanaka beste ekipamentu batzuk gehitzen hasi zitzaizkion. Horrela, 1955. urtean elizaren hormaren kontra, udal pilotalekua eraiki eta aurrerago, Hernaniko bandaren kontzertuak ospatzeko kioskoa ere altxa zen.

Gehigarri hauek, ordea, espazio publikoaren egitura apurtu zuten eta gaur egun nahiko egoera kaskarrean dago. Kioskoak ez du inolako interes arkitektonikorik eta txikia geratu denez, erabilera gutxi ematen zaio. Pilotalekuak, elizak plazarekin duen harremana apurtu du. Honez gain, zorua zuhaitzen zainek altxatzen duten asfaltu kaxkar batez estalia dago.

Pasealekuaren kota ezberdintasunak inguruarekiko isolatu egiten du, gehien bat Ispizua kale aldera. Honez gain, Urumea ikastolaren presentziak Elkano kalearekin zuen erlazioa ere murriztu egiten zuen. Horregatik, eraikin honen eraisteak Ezkiaga pasealekua eta nire orubearen artean harreman berri bat sortzen duela esan liteke.

Musika zentru berria pasealeku zaharraren jarraipen gisa planteatzea guztiz egokia izango litzatekeela iruditzen zait. Era honetan, eraikin publiko berria Hernaniko hiri egituraren barne kokatzea lortuko litzatekeelako.

Analisiaren Ondorioak:

-Ezkiaga pasealekua eta nire orubearen arteko harremana bultzatu. Musika zentrua espazio publiko honen jarraipen gisara planteatu nahi da.

-Pasealekuaren gaur egungo egoera nahiko kaskarra da eta nire proiektuan barneratzeak, espazio publiko honen eraberritze lan bat eskatuko luke.

Musika Zentrua, baina...zergatik?

Hernaniko kultur ekipamenduek espazio falta nabarmena dute. Duela urte batzutatik hona, herria hazten joan da eta Kultur etxea eta Musika eskola bezalako eraikinak txikiak geratu dira. Honez gain, herriak auditorio baten behar larria du. Musika, dantza eta kultur ekitaldiak ospatzeko Biteri Kultur etxeko aretoa txikiegia da eta orain arte Sandiusterriko zahar egoitzako aretoa erabili izan da.

Udala aspaldi jabetu zen arazo honetaz eta 2009. urtean herri galdeketa bat egin ondoren Hernaniko Kultur Zentru berria eraikitzeko lehiaketa publiko bat antolatzea erabaki zen. Lehiaketa honen helburua, Kultur etxea, Musika eskola, Dantza eskola eta auditorioa bateratuko zituen eraikin bat sortzea zen. Lehiaketaren irabazlea SABAI Arkitektoak estudioa izan zen.

Nire iritziz, ordea, Kultur Zentru berriaren programa eta kokalekua ez ziren egokienak. Urrengo lerroetan, lehiaketan proposatutako kokaleku eta programa aldatzearen arrazoiak ezarriko ditut:

-Zergatik aldatu da eraikinaren programa Kultur Zentru izatetik Musika Zentru izatera?

Udaletxeak proposatu zuen programa banatzea erabaki dut eta nire proiektuan Musika Eskola eta auditorioa bakarrik sartuko ditut. Kultur Zentrua funtzio ezberdin asko bateratzen zituen eraikin bezala proposatu zen. Nire ustez, ordea, funtzio hauek elkarren artean independentzia gehixeago eskatzen dute.

-Zer gertatzen da alde batera utzitako Kultur Zentruaren programa zatiarekin?

Egia da Hernanik kultur etxe handiago baten beharra duela, baina, esan bezala, nik Musika Zentruarekin zer ikusirik ez duen beste proiektu bat bezala ikusten dut. Biteri kultur etxea Hernaniko erdigunean kokatzen den orube zabal batean dago. Kultur etxe honek beste eraikin berri bat baino, zabalpen eta erreabilitazio bat eskatzen duela uste dut.

-Zergatik erabaki da lehiaketan proposatutako orubea baztertzea?

Lehiaketan proposatzen den orubea Hernaniko erdigunetik urruti xamar geratzen dela uste dut. Hernani nahiko hiri txikia da eta zentraltasun bat mantendu beharko litzatekeela uste dut. Biteri kultur etxea toki aproposean kokatzen da eta nire erronka Musika Eskola eta auditorioarentzat orube apropos bat bilatzea zen.

-Zergatik aukeratu da Urumea ikastola eta Milagrosa kapera kokatzen den orubea?

Hernaniko Musika Eskolak antolatzen dituen kontzertu gehienak alde zaharraren inguruan burutzen dira; Ezkiaga pasealekuan kioskoa, Gudarien Enparantzan preludioa, Udaletxeko arkupetan kontzertuak, alde zaharreko kaleetan txaranga eta kalejirak... Horregatik, eliza atzean kokatzen den orube hau ezin aproposagoa iruditu zitzaidan, Musika Eskola kontzertu guneetatik gertu jartzea garrantzitsua baita.

Honez gain, orube honetan musika ekitaldi eta entseguetarako erabiltzen den Milagrosa Kapera kokatzen da. Proiektua hemen burututa, kapera honetan programaren zati bat sar daiteke, eraikin hau erabilerarik gabe utzi beharrean.

Talka Egiten Duten Espazioak

Gizakia bere inguruan duen espazioaren jabe egiten da. Lurraldea eraldatu eta bere beharretara egokitzen du espazio naturalak giza espazio bihurtuz. Hortik aurrera, sortutako espazio hauek bitan banatzen dira: publiko edo pribatuak.

Ibilgailua (kotxearen kasuan), gizakiak sorturiko espazio pribatu horietako bat da. Kasu honetan ordea, berezitasun bat dauka: espazio pribatu hau, norberarekin mugitzen da zeharkatzen ari garen espazio publikoan zehar. Berez, berezitasun hau abantaila bat da, gizakiak badu bere intimitatea gordetzeko behar bat, eta aski dakigun bezala, kotxeak badu pribatutasun hori. Consumer aldizkarian ateratako artikulu batek ezin hobe deskribatzen du ibilgailuek gizakian sortzen duten sentsazio hori:

"El coche... es el espacio físico en que el conductor se comporta tal como es, en él no está preocupado por guardar las formas. Damos rienda suelta a las expresiones más primitivas e irracionales de nuestro ser".

Norbera den bezalakoa agertze horrek dakar kotxean sortutako espazio horren desabantaila nagusia. Espazio mugikorrak izanik, noizean behin, elkarren artean talka egiten dute. Talka hauek gizakiarengan inbasio bat suposatzen dute, era berean ezinegona eta agresibitatea sortuaz.

Kotxeek dituzten forma eta koloreek agresibitate hori areagotu egiten dutela jakina da, beraz, posible al litzateke nolabait espazio horiek aldatzea? Kotxea al da umore aldaketa hauek sortzen dituen espazio bakarra? Arquitectura bidez sortutako espazioak eragin berdina izan al dezakete gugan? Ikerketa sakon bat egiteko gai bat dela iruditzen zait, guztiok baitakigu gizakiaren agresibitateak sortzen dituen ondorioak zeintzuk izaten diren...

Gaiaren Aurkezpena

Programa eta Helburuak

Proiektua burutuko dudan orubeko elementuen analisi txiki bat egin eta gero, nire proiektuaren programa eta helburuen hasierako ideia bat egitearen txanda da. Bi gauza hauek hasieratik argi xamar edukitzea nahiko garrantzitsua dela uste dut proiektuaren garapena aurrera doan einean ezustekoak gerta ez ditezen.

PROIEKTUAREN HELBURUAK:

-Hernaniko Musika Eskola-ren egoitza berria sortu. Gaur egun eskola honek duen espazio faltaren arazoa konponduko da eta izan dezakeen ikasle kopuruaren handitzea aurreikusiko da.

-Hernani bezalako herri batek behar duen Auditorio bat garatuko da, bertan burutzen diren musika eta kultur ekitaldiak jasoko dituena.

-Milagrosa kapera mantendu egingo da, bere musika areto funtzioa mantenduz eta eskola eta auditorio berriarekin integratuz.

-Hernanik duen aparkaleku faltaren arazoa konponduko da ahal den neurrian, horretarako, gutxienez, proiektua burutzeko kendu diren aparkalekuen kopurua handituz.

-Proiektuak bere inguruarekin harremana izango du eta alboko kaleetan dauden arazoei (kale estuak, trafiko gehiegi...) aurre egingo die.

-Orubeak Ezkiaga pasealekua eta elizarekin duen komunikazioa hobetuko da. Horretarako biak lotuko dituen espazio publiko bat sortuko da.

Proiektuaren Programa:

-Musika Eskola

.Ikasgelak 350m2

.Talde gelak 100m2

.Administrazioa 100m2

.Biltegia 50m2

.Zerbitzu eremuak (+%30) 200m2

-Auditorioa

.Eszenatokia 120m2

.600 eserleku 550m2

.Biltegia 100m2

.Entsegu gela 100m2

.Zerbitzu eremuak (+%30) 300m2

-Aparkalekua

.100 ibilgailurentzat 3000m2

GUZTIRA

.MUSIKA ZENTRUA 2000m2

.APARKALEKUAK 3000m2

*Honez gain, musika zentruaren atari izango den espazio publiko bat proposatuko da.

Orubeko Elementuak: Aparkalekuak

Orubean agertzen den azkeneko elementua, ia azalera osoa betetzen duen kotxeentzako aparkalekua da. Guztira 62 ibilgailurentzako lekua dago, beti ere ikastola orduz kanpo; ordu hauetan bertako ikasleen jolasleku bezala erabiltzen baita.

Argi dago nire proiektua garatzeko ezinbestekoa izango dela aparkaleku hau bertatik kentzea, baina Hernanik aparkalekuekin duen arazoa dela eta, erabaki hau ezin da nolanahi artu.

Horregatik, nire proiektuaren programan 100 ibilgailurentzako lekua izango duen errotazioko aparkaleku bat sartzea erabaki dut. Aparkalekuen kopurua aldatzeko as

katasuna mantenduko dut, oraindik goiz baita behin-behieneko erabakirik hartzeko, baina gutxienez kenduko ditudan aparkalekuen kopurua handitzea gustatuko litzaidake, Hernanik duen arazo honi neurri batean aurre egiteko.

Orubeko Elementuak: Milagrosa Kapera

Aukeraturiko orubean kokatzen den bigarren eraikina Milagrosa kapera da. Eraikin hau, duela 50 urte orube honetan kokatzen zen Inmakulada komentutik zutik geratzen den bakarra da. Komentu honetan monjak bizitzeaz gain, karitate ekimenak burutzen zituzten, erietxe eta eskola zelarik. Urumea ikastola eraiki zenean komentuko gainontzeko eraikinak bota egin ziren, kapera bakarrik geratu zelarik.

Ondorengo urteetan zehar kapera erabili gabe egon zen duela 10-15 urte eraberritu eta funtzio berri bat eman zitzaion arte. Orain musika ekitaldi eta Hernaniko musika talde ezberdinen entseguak burutzeko areto bezala erabiltzen da. Horregatik nire proiektuarentzat interes handiko gune bihurtu da eta eraikinak programaren zati bat bere barnean jasotzea erabaki dut. Hala ere, eraikinean aldaketa batzuk burutzeko askatasuna hartuko dut, beti ere beharrezkoak suertatzen badira.

Orubeko Elementuak: Urumea Ikastola

Proiektuaren aurreneko erabaki garrantzitsua Urumea Ikastola eraistea izan da. Eraikin honen egoera, aurreko post-ean esan bezala ez da batere ona. Ingururarekiko guztiz isolatua agertzen da, kalez inguraturik eta umeentzako jolas espaziorik gabe. Honez gain, bere eskala handiegia da eta elizarekin konpetentzia garbian azaltzen da.

Erabaki potente eta garrantzitsu honek ondorio ugari ditu: proiektuaren orubea ezkiaga pasealekuarekin harremanetan jartzen da, pasealeku honetako berdegunea proiektuan integratzea ahalbidetuz. Horrela, Musika Zentru berriaz gain, Hernaniko espazio publiko nagusietako bat sortuko litzateke.

Azkenik, ikastola botatzeak, Hernaniko San Joan Bataiatzailearen elizari presentzia handiagoa emango lioke.

Orubearen Argazkiak

Lehengo egunean aukeratutako orubearen argazkiak ateratzen aritu nintzen. Egia esan Urumea ikastolaren egoera ez da batere ona; ibilgailu asko ibiltzen diren kalez inguratua dago, bertako ikasleen jolastokia kotxeen aparkalekua da eta gainera eraikina bera zaharkitua eta egoera txarrean dago. Honez gain, nire ustez, ermita eta elizaren arteko erlazioa puskatzen du bere eskala handiarengatik.

Ermitari dagokionez, nahiz eta duela urte gutxi berritua izan den, bere ingurua oso gaizki tratatua dago. Ermitaren sarrera aurreko espazioa kotxeentzako parkina da eta alboko kaleekiko kota ezberdintasunak bere presentzia ezkutatzen du.

Argi dago musika zentru berria aipatutako parking hau dagoen lekuan kokatuko dela, baina hau ere kontuan izan beharrekoa izango da, hernanin aparkalekuekin dagoen arazoarengatik.

KAP-a Martxan da!!!

Tutoreari pentsatua nuen gaia eta orubea aurkeztu ondoren, nire karrera amaierako proiektua abian dela esan daiteke. Proiektua Hernanin burutuko dut, Milagrosa ermita eta Urumea ikastola kokatzen diren orubean. Bertan, Hernaniko Musika Zentru berria proposatuko dut, musika eskola eta auditorioa bere baitan izango dituelarik. Badut gogoa lanean hasteko!!