Pasa den astean Sevillan egun pare bat igaro eta bertako arkitektura pixkat ezagutzeko aukera izan dut. Hiria, Guadalquivir ibaiaren behe atalean kokatzen da, bokaletik 70km ingurura. Inguru honetan, ibaiak, bailara oso lau eta zabal bat sortzen du. Honez gain, nabigagarria da, beraz, hiria leku estrategiko batean kokatua dagoela esan daiteke.
Inguruko aurreneko hiri-nukleoa Antzin Aroan sortu zen, eta betidanik izan da penintsulako hiri garrantzitsuenetako bat. Bertan, aztarna erromatar, musulman eta kristauak aurki daitezke. Hala ere, Amerikaren aurkikuntza ondoren hartu zuen benetako garrantzia, Espainiako inperioaren zentru ekonomiko bihurtu baitzen.
Hiriaren alde zaharrak 335 Ha ditu eta Europako zabalenetarikoa da. Lurra oso laua denez, etxeak altuera txikikoak dira. Eraikuntza guztien gainetik Giralda dorrea nagusitzen da, bere 104 metro alturekin.
Hiria dagoen kokaleku eta klimara moldatzen da. Alde zaharreko kaleak, orokorrean, oso estu eta bihurriak dira, itzal-une eta aire korronteak sortuz. Kale hauen artean, noizbehinka plaza txiki eta itxiak azaltzen dira, freskura eta itzala ematen duten laranjaondoekin horniturik.
Azken urteetako arkitekturak, ordea, ez du hiriaren izaera errespetatu eta polemika handia sortu duten eraikinak sortu dira. Honen adibide, Jurgen Mayer-en Metropol Parasol, Zaha Hadid-en liburutegia eta Cesar Pelli-ren Cajasol dorrea dira. Espekulazioa, handi-nahaikeria edo lekuarekiko errespetu eza dela eta eraikin hauek ez dute hiri eta hiritarrekiko erlazio on bat sortu.
